روبان | عماریار

روبان

پویانمایی «روبان»، داستانش از روزی آغاز می شود که یکی از همسایگان سگی شرور را وارد این محله می‌کند و این سگ آسایش اهالی محله را از بین می‌برد تا ابنکه بالاخره، مردم این سگ شرور را از محله‌ی خود اخراج می‌کنند و دوباره آسایش به محله بر می‌گردد. اسرائیل (به عبری: יִשְׂרָאֵל) با نام رسمی آن دولت اسرائیل (به عبری: מְדִינַת יִשְׂרָאֵל) کشوری در غرب آسیا و منطقهٔ خاورمیانه است. در مجامع بین‌المللی پایتخت اسراییل شهر تل‌آویو^[۱] معرفی شده‌است، این کشور در سال ۲۰۱۹ اورشلیم (بیت‌المقدس) را به عنوان پایتخت خود معرفی کرد، این درحالیست که سازمان ملل قسمت شرقی شهر را اشغالی می‌داند و آن را به عنوان پایتخت نمی‌پذیرد.^[۲] پهناوری این کشور مورد اختلاف است ولی طبق یکی از تعریف‌های مرزی ۲۲٬۱۴۵

کیلومتر مربع (صد و پنجاه و یکم در جهان) است.^{[نیازمند منبع]}

اسرائیل در ساحل شرقی دریای مدیترانه واقع شده و در شمال با لبنان، در شمال شرقی با سوریه در شرق با اردن و در جنوب غربی با مصر مرز زمینی دارد. اسرائیل هم‌چنین در شرق با کرانه باختری رود اردن و در جنوب غربی با نوار غزه مجاورت دارد. این کشور با وجود اندازه نسبتاً کوچک دارای ویژگی‌های جغرافیایی متنوع است.^[۳] اسرائیل تنها کشور با شهروندان عمدتاً یهودی در جهان است.^[۴] بر پایه برآورد سال ۲۰۱۳ سازمان مرکزی آمار اسرائیل، این کشور در حدود ۸ میلیون و ۵۱ هزار نفر جمعیت داشته‌است که ۶٬۰۴۵٬۹۰۰ نفر از آنان را یهودیان و ۱٬۶۶۳٬۴۰۰ را اعراب اسرائیلی تشکیل داده‌اند.^[۵][۶] بیشتر اعراب اسرائیلی مسلمان و گروهی نیز مسیحی و دروزی هستند. مارونی‌ها، سامری‌ها، ارمنی‌ها

و چرکسی‌ها از دیگر اقلیت‌های قومی

ساکن این کشور هستند.^[۷] در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل متحد، طرح تقسیم فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و اداره شهر اورشلیم، به صورت بین‌المللی را تصویب کرد.^[۸] این طرح موافقت سران اسرائیلی را در پی داشت اما فلسطینیان و دولت‌های عرب منطقه، بی‌درنگ آن را رد کردند.^[۹] در نتیجه از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان فلسطینی و یهودی، نبردهای خونینی درگرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸ هم‌زمان با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، «دولت اسرائیل» با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد.^[۱۰] یک روز پس از اعلام استقلال، تمامی همسایگان عرب به‌طور هم‌زمان به اسرائیل حمله کردند که متحمل شکست شدند. از آن پس، مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی بین نیروهای اسرائیلی و کشورهای

عرب رخ داده که جنگ ۱۹۴۸، جنگ ۱۹۵۶،

جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهم‌ترین آن‌ها بوده‌اند.^[۱۱] اسرائیل عضو رسمی سازمان ملل متحد است و در حال حاضر با بیش از صد و پنجاه و هفت کشور جهان روابط دیپلماتیک دارد.^[۱۲] از سوی دیگر، ۲۵ کشور عمدتاً مسلمان این دولت را به رسمیت نمی‌شناسند^[۱۳] و برخی کشورها مانند جمهوری اسلامی ایران سراسر اسرائیل را فلسطین اشغالی (به عربی: فلسطين المُحْتَلّة) می‌نامند. این کشور هم‌چنین میزبان بناهایی مقدس از سه دین ابراهیمی یعنی یهودیت مسیحیت و اسلام و میزبان اماکن مقدس دین بهائی است. اسرائیل، کشوری توسعه‌یافته و نوع حکومت آن، جمهوری پارلمانی است. این کشور دارای نظام پارلمانی و حق رای عمومی است.^[۱۴][۱۵]

در این کشور، رئیس‌جمهور مقامی تشریفاتی است^[۱۶]

و نخست‌وزیر به عنوان رئیس دولت و کِنست (پارلمان اسرائیل) به عنوان شاخه قانون‌گذار عمل می‌کند. در سال ۲۰۰۸ میلادی، اسرائیل بر پایه تولید ناخالص داخلی در رتبه ۴۱امین اقتصاد بزرگ جهان قرار داشت.^[۱۷] کشور اسرائیل از لحاظ رتبه‌بندی دانشگاهی، بهترین وضعیت علمی را در منطقه خاورمیانه داراست.^[۱۸] از لحاظ شاخص توسعه انسانی، در سال ۲۰۰۸ میلادی، در رتبه ۲۳ام جهان قرار داشت.^[۱۹] این کشور از لحاظ این شاخص در بالاترین رتبه در منطقه خاورمیانه قرار دارد.^[۲۰] مردم این کشور از لحاظ امید به زندگی، دارای یکی از بالاترین شاخص‌ها در میان کشورهای جهان هستند.^[۲۱] بنابر گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، مطبوعات و رسانه‌های اسرائیلی، بالاترین میزان آزادی را در میان کشورهای منطقه خاورمیانه دارند.^[۲۲]