یک مطالبه‌گری در اهواز
«نیوجرسی»؛ داستان یک مطالبه‌گری در میدان تره‌بار اهواز
فائزه ریاحی
یکی از متنفذین و سرمایه‌داران در شهر اهواز، میدان بار جدیدی دایر می‌کند اما بیشتر خریداران کماکان برای خرید به میدان قدیمی مراجعه می‌کنند. سرمایه‌دار متنفذ برای اعمال نظر خود به استفاده از رانت و لابی در سیستم قضایی متوسل شده و در مقابل مطالبه‌گری مردم، کار را به دخالت نمایندگان مجلس در این مسئله می‌کشاند.
مستند «نیوجرسی»، دادخواستی است علیه بی عدالتی، فساد، رانت و انحصار طلبی، این بار در ماجرای میدان تره‌بار مرکزی الغدیر اهواز؛ جرم کارگران و غرفه دارانی که در میدان تره بار قدیمی کار می کنند و تحت فشار قرار گرفته‌اند، عدم همکاری با سرمایه‌دار شهر است.
مستند «نیوجرسی»، به کارگردانی علی زهیری، یک مستند اجتماعی و انسانی است که دوربین را به سمت یکی از حوادث صنعتی ایران در شهرستان اهواز یعنی حادثه میدان میوه و تره بار اهواز می برد.
این مستند کند و کاوی است در دل مصیبتی که بر ساکنان محله‌های اطراف این میدان میوه و تره‌بار.
کارگردان با صبر و حساسیت روایتی چند صدایی از این مردم ارائه می دهد؛ از زبان کسانی که مستقیم‌ترین و بدترین ضربه را خورده‌اند: یعنی مردم عادی، ساکنان محل، فعالان محیط زیست و خانواده‌های قربانیان.
این مستند، پرسش‌های بزرگ و بی‌پاسخ زیادی را درباره ی مسؤلیت پذیری اجتماعی، عدالت محیط زیستی و حق برخورداری از زندگی سالم را مطرح می‌کند.
علی زهیری در این مستند سراغ خود مردم اهواز و بچه‌های همان محله که از نزدیک با فاجعه میدان تره بار زندگی کردند رفته است. این فیلم پر از صحنه‌ها و حرف‌های ناراحت کننده هست. به نوعی این مستند دوربین شده در دستان آدم‌هایی که بیشتر از همه آسیب دیدند تا خودشان داستان خودشان را تعریف کنند.
این فیلم خیلی بیشتر از یک گزارش خبری هست. اتفاقی که برای همیشه زندگی ده‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بعد هم به راحتی فراموش شود تا سوالاتی عجیب را در ذهن ایجاد کند.
نکته مهم اینکه وقتی در سطح شهر و محل ظلمی صورت می‌گیرد چه کسی می‌بایست به مطالبه‌گری بپردازد؟ مستندسازان عماری سال‌هاست که در این حوزه فعال‌اند و با دوربین و تجهیزات نسبتا ساده خود به دنبال روایت داستان‌هایی هستند که کسی آن‌ها را روایت نمی‌کند درحالیکه تاثیر بالایی در زندگی مردم دارند.
ژانر این مستند: یک مستند اجتماعی اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی است و برای کودکان کمتر از 13 سال مناسب نیست.
این مستند را باید دید تا از درد مردم، از خاطرات محله و از سکوتی که یک فاجعه را احاطه کرده آگاهی کسب کرد چون این فیلم فقط یک مستند نیست؛ یک فریاد است. یک یادآوری است برای اینکه هرگز نگوییم «نمی‌دانستیم». این فیلم را باید دید و فراموش نکرد.
